Część prac została już wykonana. Oczyszczono mury i otoczenie z dziko porosłej roślinności. Wykonano odgruzowanie całości oraz skuwanie betonowej czapy na klasztorze. Trwa również odgrzybianie i dezynfekcja murów.
Pierwszy etap obejmuje także uzupełnienie ubytków i zabezpieczenie zabytku.
Zanim jednak ruszy rewitalizacja klasztoru, przeprowadzone zostaną także prace archeologiczne. Ruiny i otoczenie XIV-wiecznego klasztoru mogą skrywać artefakty. Mogą być również miejscem pochówków.
Do Jasienicy zakonnicy zostali sprowadzeni w 1331 r. przez księcia pomorskiego Barnima III. Początkowo na tym miejscu znajdował się kościół, wybudowany na tak zwanym Wzgórzu Maryjnym, a dopiero potem wzniesiono klasztor w stylu gotyckim. Klasztor posiadał własne stajnie, wodociąg, szpital, bibliotekę.
Klasztor został wybudowany w XIV wieku. Zabudowania klasztorne składały się z dwóch dwukondygnacyjnych skrzydeł i kościoła, tworząc razem otwarty ku zachodowi dziedziniec. Budynki te posiadały krużganek, z wewnętrznymi blendami, w których odkryto ceramiczny krzyż maltański. W skrzydle południowym umieszczono piwnice. Pod koniec XVI wieku, namiestnik króla szwedzkiego Nils Bielke przebudował klasztor, ukrywając gotyckie formy. W latach 1769–1775 Elżbieta Krystyna von Braunschweig ponownie przebudowała klasztor w stylu późnoklasycystycznym.
W latach 60. XX wieku górne kondygnacje zostały rozebrane. Pozostawiono parterowe mury w formie tzw. trwałej ruiny. Zachowały się mury obwodowe skrzydła południowego i wschodniego, do wysokości pierwszego piętra, oraz piwnice. Co roku ruiny klasztoru są tłem dla Misterium Męki Pańskiej.
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz